تراز و منحنی

فیلم سینمایی گشت ارشاد

گشت ارشاد با اینکه سخیف نیست اما بهترین فیلم سهیلی نیست ، هنگامی به این عقیده رسیدم که فیلم را دوباره در سینما دیدم . و دفعه اول که فیلم را دیدم نظرم رو جلب کرد اما با دیدن دوباره این فیلم به این عقیده رسیدم که این فیلم ، سخیف نیست و محترم است . اما بهترین فیلم سهیلی نیست . این فیلم هم دو لحن بودن بهش لطمه زده است . نیمه اول فیلم لحن طنز و کمدی دارد . و نیمه دوم فیلم لحن فیلم عوض می شود و لحن جدی / جنایی / اکشن می گیرد . که این دو لحن بودن به فیلم ضربه اساسی زده است . سعید سهیلی مثل اینکه از خون و خون ریزی خیلی خوشش می آید و پایان فیلمش مثل فیلم های کیمیایی پر از خون و خون ریزی بود . اما بازی ها بسیار عالی است ، و بازی حمید فرخ نژاد خیلی به چشم می خورد . بازی اش دیدنی است ، و حق سیمرغ را داشت که حقش خورده شد .  یکی دیگر از نکات مثبت این فیلم این است که بهتر از فیلم های قبلی سهیلی است . بهتر از چارچنگولی ، ازدواج در وقت اضافه  و .... است .  سهیلی در این فیلم از فیلم های قبلی اش هم تبلیغ کرده است . از لوگو فیلم چارچنگولی در رستورانش تبلیغ کرده است تا آهنگ پرپرواز شادمهر عقیلی در سکانس رستوران . که این تبلیغات نه تنها در این فیلم بلکه در چند سریال و فیلم دیده ام .

سکانس های پایانی فیلم بسیار سطحی و ضعیف است . و سکانس های پس از مرگ باعث ریتم کند فیلم و داستان می شود . و حتی قرار بود سکانس های پس از پایان مرگ حذف شود که نشد و فقط سکانس آخرین فیلم حذف شد . و هیچ کمکی به فیلم نکرد . اما پیام آخر فیلم حذف نشد ، پیام مهمی داشت اما هرجا سخنی دارد . و این پیام هم بی ربط است برای این فیلم . غیر از سانسور شدن سکانس های آخر فیلم . سکانس اول فیلم که سکانس اساسی فیلم است سانسور است ، و سکانسی است که در زمان حال می گذرد و به گذشته شان می روند و فلاش بک می خورد . می توان گفت کل فیلم فلاش بک است . که این سکانس بسیار مهم و اساسی است .

با این همه اما این فیلم ، فیلم محترمی است و مهم تر از آن سخیف نیست . یکی دیگر از اشکال های این فیلم طراحی پوستر ضعیف این فیلم . این پوستر می توانست خیلی بهتر باشد . حتی بهتر از این .

بازی ساعد سهیلی دیدنی ، فوق العاده است . و بازی زیر پوستی خیلی خوبی داشت که کمتر بازیگری می توانست این بازی را از خود ارائه دهد . حق سهیلی هم سیمرغ بود چون بی شک یکی از بهترین بازی هایش بود . و بهتر از فیلم های قبلی اش بود که با پدرش همکاری کرده بود .

در کل می توان گفت این فیلم ، مخاطب پسند و گیشه پسند است . و امیدوارم ماندگار شود .

ديالوگ برتر : اين قاعده طبيعته از زمان آدم و حوا تا حالا مرد داشته مخ زن رو ميزده و زن هم گول ميخورده .

سكانس برتر : دستگيری مردان در پارتی شبانه و مجازات آنها توسط حاجی .

نویسنده مطلب  : پرهام موسوی ( دانش اموخته آکادمیک  کارگردانی )

تحلیل فیلم سینمایی  چیزهایی هست که نمیدانی

این فیلم اسم بی نظیری دارد و یکی از با ربط ترین اسم هایی است که می توان برای این فیلم گذاشت ، تمپوی اصلی فیلم که همان فیلم نامه ، کارگردانی ، تدوین می باشد به خوبی دراومده . و معلوم است کار شده است . اکثر سکانس ها در شب می گذارد و اگر توجه تان را بیشتر کنید متوجه می شوید که سکانس هایی که در تاکسی علی (شخصیت اصلی) اصلی می گذرد در شب می گذرد ، به این دلیل در شب فیلمبرداری شده است که تلخی علی ، تنهایی ، عشق رها شده ، رویاهایش را نشان دهد . و به علاوه این از نظر زیبایی شناسی کار را بسیار با جنبه و بهتر می کند . این فیلم رو هم جز دسته فیلم های روشنفکرانه می توان گذاشت ، با اینکه خیلی از منتقدین چیزی به عنوان سینمای روشنفکرانه یا فیلم روشنفکرانه قبول ندارن ، اما حقیقت امر این است که این سینما وجود دارد و تفاوت های زیادی با فیلم های درام و معمولی و ژانرهای دیگر دارد . این تعریف شخصی خودم است که نمی توان گفت تخصصی است اما قابل قبول است . ز دیدگاه من فرق این فیلم ها با فیلم های دیگر این است ، فیلم نامه و داستان تا حدودی متفاوت است ، داستان به طور کامل تعریف نمی شود . و بعضی از گره های داستانی رو باید با چند بار دیدن فیلم متوجه بشی ، بعضی از وقایع بدون دلیل پدید می آید . این تعریف شخصی خودم است و شاید بعضی از دوستان این تعریف رو قبول نکنند اما اگر نگاهی به چند فیلم روشنفکرانه مثل : پله آخر و همین فیلم بکنند متوجه می شوند که داستان به طور کامل تعریف نمی شود و داستان غیر خطی تعریف می شود .

این فیلم و فیلم هایی نظیر این فیلم مخاطب عام را رضایت نمی کند چون مخاطب عام سینما شناس نیست ، چون مخاطب عام برای سرگرمی به سینما می آید ، چون مخاطب عام می آید فقط چند ساعت بخندد و برود و روزش با خوبی تموم بشه ، چون مخاطب عام دوست ندارد ذهن خود را درگیر گره های داستانی بکند و ...... به خاطر همین و چند مسئله دیگر که خودتان می دانید  مخاطب عام این جور فیلم ها را دوست ندارد و می گوید این فیلم ها خسته کننده است . ولی مخاطب خاص نظرش کاملا برعکس مخاطب عام دارد . مخاطب خاص دغدغه سینماست ، برای سرگرمی به دیدن فیلم نیامده ، برای خوردن خوراکی به سینما نیامده ، برای خندیدن به سینما نیامده ، برای این به سینما آمده که فیلم ها را ببیند و درباره شان حرف بزند ، فکر کند . و اگر جایی از داستان ذهنش را مشغول کرده است و معمایی برایش ایجاد شده است . دوباره می رود و فیلم را می بیند و اگر باز هم جواب قانع کننده ای برای معمایش نداشت دوباره دوباره دوباره فیلم را می بیند تا با فیلم ارتباط برقرار کند . و گره اصلی داستان را بفهمد . چیزهایی هست که نمی دانی روایت غیر خطی دارد که بسیار خوب و دقیق گفته شده است . ولی در سکانس های پایانی مخاطب را درگیر خود می کند . که آیا این سکانس به واقعیت نزدیک است یا این سکانس فقط یک رویا است .  برای جواب دادن به این سوال باید چند بار این فیلم را دید و بعد از دیدن فیلم به آن فکر کرد تا جوابش را به دست آورد .

نمی شود درباره  فیلمبرداری دقیق و هوشمندانه و زیرکانه و تحسین کننده ی هومن بهمنش چیزی نگفت . او سکانس های بسیار نابی را فیلمبرداری کرده است . با این که سنش بسیار کم است اما بسیار با تجربه است .

سکانس برگزیده : سکانسی که لیلا می گوید برق خانه رفت است و علی به آن خانه می رود و خاطراتش با لیلا مرور می کند

دیالوگ برگزیده : ۱ - علی : یادمه یکی از دوستام وقتی به مشکلی بر می خورد می گفت : رهاش کن بره رئیس